Ik help moeders met jonge kinderen die het idee hebben dat ze het niet goed doen als moeder, maar ook op andere vlakken in hun leven. Ze willen even niet meer alleen maar moeder zijn, maar ze willen zich ook weer zichzelf voelen.

 

Deze moeders voelen zich opgejaagd en ze verlangen naar overzicht en rust, zodat ze voluit kunnen genieten van hun leven met hun gezin, familie, vrienden en bedrijf of werk.

 

Ze hebben vaak in hun jeugd iets heftigs meegemaakt, zoals een scheiding van ouders, ziekte, het overlijden van een dierbare, waardoor ze te snel volwassen zijn geworden en het plezier en zorgeloze van het kindzijn zijn verloren (onbelemmerd, onbekommerd, vrij, speels).

 

Deze moeders zijn het zo gewend om alle ballen in de lucht te houden, maar ze voelen zich daardoor opgejaagd en gestrest, niet zichzelf en ze kunnen niet genieten van hun eigen successen en al het moois in hun leven.

Ik help hen naar overzicht, rust en liefde voor zichzelf, zodat ze die liefde door kunnen geven aan hun kinderen. Ze voelen zich weer zichzelf en daardoor kunnen hun kinderen zolang mogelijk kind zijn.

 

Waarom vind ik dat zo belangrijk?

 

Omdat ik zelf een kind van gescheiden ouders ben en weet hoe het is om snel volwassen te worden en het plezier en zorgeloze van het kindzijn verloren te zijn.

 

Mijn naam is Selma Michielsen-van Noije. Ik woon samen met mijn man Daan en zoon Mees in Tilburg. Ik help moeders met jonge kinderen op stralend zichzelf te zijn, zodat ze van een opgejaagd gevoel naar overzicht, rust en liefde voor zichzelf gaan, zodat ze zich weer zichzelf voelen, ze voluit genieten van hun leven met hun gezin en zodat hun kinderen vrij, speels en onbevangen op kunnen groeien.

Op mijn 21^e heb ik mijn HBO Pedagogiek diploma behaald, want toen wilde ik er al voor zorgen dat kinderen zolang mogelijk kind kunnen zijn.

 

Toen ik 13 jaar was hakten mijn ouders de knoop door en gingen ze scheiden. Op mijn 14^e ging mijn moeder officieel uit huis.

 

Al vrij snel had mijn vader een nieuwe vriendin. Na anderhalf jaar dat ze samen waren, bleek dat ze kanker had. Vanaf dat moment ging ik voor mijn vader zorgen. Ik nam het huishouden op me. Ik deed heel vaak de boodschappen, stofzuigen en ook koken. Ik wilde mijn vader ontlasten en hoopte dat hij zich hierdoor gelukkiger ging voelen.

 

Na nog eens anderhalf jaar overleed de vriendin van mijn vader. Ik ging nog harder mijn best doen om voor hem te zorgen. Ik dacht echt dat ik hem weer gelukkig kon maken. Een verantwoordelijkheid die ik niet hoorde te dragen.

 

In die tijd had ik, naast deze zorgen, ook last van paniekaanvallen in de nacht, verlatingsangst en regelmatig voelde ik me heel erg rot.

Na een aantal maanden ontmoette mijn vader zijn huidige vrouw. Voor mij was hij van de ene op de andere dag gelukkig. Dat deed mij pijn. Ik had zo mijn best gedaan, maar ik kon hem niet gelukkig maken. Ik had gefaald, zo voelde het. En dat voedde mijn gedachten dat ik niet goed genoeg zou zijn.

 

Een aantal maanden later bleek dat de vrouw van mijn vader borstkanker had. Nog meer verantwoordelijkheden nam ik op me en het zorgen voor mijn vader ging weer verder.

 

Mijn moeder had in de tussentijd een leuke man ontmoet waar ze mee samen was. Daar hoefde ik me dus niet zoveel zorgen over te maken, dacht ik… Totdat het 13 januari 2011 was. Hij overleed zeer plotseling aan een hartstilstand.

 

De tijd om voor mijn moeder te zorgen brak aan. En ik kon niet meer.

 

Daar voelde ik me schuldig over, want…

 

…hoezo zorgde ik wel al die jaren voor mijn vader en nu niet voor mijn moeder? Mijn gedachten en overtuigingen dat ik het niet goed deed en niet goed genoeg was, werden nog erger.

 

Uiteindelijk koos ik ervoor om te vluchten en dat was de beste beslissing ooit, maar ik begrijp dat dit een overlevingsmechanisme is en dat dit voor jou misschien niet als een optie voelt om je gezin achter te laten.

 

Ik heb een jaar in Amerika als au pair gewerkt. Even helemaal weg uit mijn omgeving. Dat is mijn redding geweest. Eenmaal terug in Nederland merkte ik toch dat ik weer in oude patronen stapte en voor alles en iedereen aan het zorgen was, in plaats van voor mezelf.

 

Ik was altijd maar hard aan het werk. Als ik niet nuttig bezig was, dan voelde ik me rot. Ik werkte op een BSO en ik had soms een kort lontje naar de kinderen toe. Daarnaast zei ik op mijn werk overal ja op. Ik nam extra taken op me, omdat ik het idee had dat ik alleen goed genoeg was als ik iedereen aan het pleasen was.

 

Niets was minder waar, want dat gevoel dat ik het niet goed deed en altijd wel iets of iemand tekort deed, bleef.

 

Toen ik moeder werd, kwamen ook meteen de meningen en waarheden van mensen uit mijn omgeving en mensen online/op social media over opvoeden en ouderschap op me af over bijvoorbeeld borstvoeding of flesvoeding, je kind 5, 3, 1 of geen dagen naar de opvang, met of zonder kinderen op vakantie, et cetera.

 

Als ik jaren geleden moeder was geworden en ik had deze meningen en waarheden gehoord en gelezen, dan had het me onwijs onzeker gemaakt. Ik had dan continu het idee gehad dat ik het niet goed deed als moeder, dat ik geen goede moeder was.

 

Destijds had ik namelijk onwijs veel last van de “Ik ben niet goed genoeg” blokkade. Deze blokkade beheerste mijn complete leven.

 

Ik was bijvoorbeeld continu bang dat mijn man (toen vriend) mij zou verlaten, omdat hij op straat zo een veel leukere meid tegen het lijf zou lopen. Ik twijfelde heel erg aan mezelf.

 

Ik wist al van jongs af aan dat ik graag moeder wilde worden. En ik wist ook dat ik niet wilde dat mijn kinderen zich zo zouden voelen als ik, onzeker, opgejaagd, onrustig, met een kort lontje. Ik was er dan ook helemaal klaar mee dat ik mezelf continu naar beneden haalde en dat ik mijn onzekerheid mijn leven liet bepalen.

 

Ik ging met mezelf aan de slag, omdat ik het voorbeeld wil zijn voor mijn (toekomstige) kinderen en ik niet wil dat mijn eigen vervelende ervaringen van vroeger invloed hebben op mijn gezinsleven van nu.

 

Waarom?

 

Omdat ik wil dat mijn zoon zo lang mogelijk kind kan zijn en zich vrij, onbevangen, onbekommerd, gelukkig en speels voelt.

 

Om ervoor te zorgen dat mijn zoon dat voelt, heb ik daar als moeder mee aan de slag te gaan, zodat ik mijn eigen ervaringen van vroeger en mijn “Ik ben niet goed genoeg” blokkade niet doorgeef.

 

Het lukte me niet om mijn ouders gelukkig te maken (dat moeten ze toch echt zelf doen) en mede daardoor ging ik geloven dat ik het niet goed deed en dus dat ik niet goed genoeg was. Ik ging alleen maar harder mijn best doen, maar het werkte niet.

 

Omdat ik dit niet aan mijn (toekomstige) kinderen wilde doorgeven, ging ik met mezelf aan de slag.

 

Ik volgde NLP-trainingen, familieopstellingen, Reiki-behandelingen en Reiki-cursussen om mijn “Ik ben niet goed genoeg” blokkade te doorbreken. Nu besluit ik zelf of we fles- of borstvoeding geven, ongeacht de mening van anderen, hoeveel ik werk, of we met of zonder onze zoon weggaan. Gewoonweg, omdat ik voel dat ik het goed doe en dat het oké is. En dit gevoel gun ik jou ook!

 

Wat ik helaas miste in al deze losse trainingen en cursussen, is de combinatie tussen het praktisch aan de slag gaan, het werken met het onbewuste en de overtuigingen die daar vast zitten en het energetische. Daar ligt juist de kracht. Je kunt pas praktisch aan de slag en de praktische stappen snel en makkelijk laten werken als je de blokkade op onbewust en energetisch niveau doorbreekt.

 

Daarom heb ik al mijn kennis en ervaring gebundeld om ook jou te helpen je “Ik ben niet goed genoeg” blokkade te doorbreken, zodat je eindelijk weer jezelf kan zijn als vrouw, partner, vriendin, werknemer/ondernemer, moeder, et cetera.

 

Ik geloof dat de wereld een mooiere plek is als er meer liefde en lichtheid en minder conflict is.

En dat kan alleen als steeds minder mensen last hebben van de “Ik ben niet goed genoeg” blokkade. Daarom help ik moeders daarbij, zodat ze rust voelen, voelen dat ze er wel toe doen en zich weer zichzelf voelen, zodat ze weer liefde voor zichzelf voelen en deze liefde door kunnen geven aan hun kinderen.

 

Ik geloof namelijk heel sterk als je als ouder aan jezelf werkt, dan kunnen je (toekomstige) kinderen zo lang mogelijk onbezorgd kind zijn. Ze zien hoe je omgaat met tegenslagen en leren daar heel veel van. Hier profiteren ze in hun hele leven. Zeker nu ik zelf moeder ben, zie ik hoe belangrijk dit is.

 

Als je je oude bagage en patronen opruimt, dan geef je je kind(eren) het mooiste cadeau dat je ze kan geven. Hun moeder… die overzicht heeft, rust voelt en zichzelf is, zodat ze met haar volledige aandacht in het hier en nu is en geniet van haar gezin én haar werk.

En ja, soms poppen die oude patronen weer op. Het voordeel nu… ik herken ze sneller en kan daardoor ook sneller en heel bewust andere keuzes maken en andere stappen zetten.

 

Ik zie nu dat mijn ouders hebben gedaan wat ze konden en dat dat oké is. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben en daar ben ik onwijs dankbaar voor en trots op.

 

Zeker nu ik zelf moeder ben, begrijp ik dat mijn ouders hebben gedaan wat ze op dat moment konden. Dat je kiest voor wat op dat moment het beste voelt en waarvan je op dat moment denkt dat het het beste is. Ik hoef me niet meer te bewijzen, omdat ik voel dat ik goed genoeg ben. Hierdoor houd ik zoveel tijd, energie en rust over. En dat wil ik graag aan je doorgeven.

 

Ben je er klaar voor om de “Ik ben niet goed genoeg” blokkade te doorbreken, zodat je je weer jezelf voelt en de vrouw en moeder kunt zijn die je graag wil zijn?

Wist je dat…

…ik super veel energie krijg als ik mezelf uitdaag om ’s ochtends vroeg in het zwembad te springen en met een zwemschema werk aan mijn conditie?

…ik mijn eigen online Reiki sessies terug luister voor ontspanning en rust en om heerlijk te slapen?

…ik moeder worden het meest fantastische en het meest overweldigende vind wat er is, omdat ik nu 24/7 verantwoordelijk ben voor het prachtigste jongetje op de wereld?

…het moeder worden me zo’n boost en flinke motivatie geeft om extra goed voor mezelf te zorgen en mijn grenzen aan te geven, omdat ik mezelf wil zijn en daarmee het beste voorbeeld wil zijn voor mijn zoon?

…en dit tegelijkertijd ook soms mijn grootste uitdaging is, omdat ik niemand voor het hoofd wil stoten, met name opa’s en oma’s?

…ik 3 dekentjes in de woonkamer heb liggen, zodat ik elke dag heel fijn onder een dekentje kan kruipen met een kopje thee, mijn gedachten over de dag kan laten gaan en zo de dag af te sluiten en daardoor rust te voelen voor de avond en volgende dag?

…ik zelfs in de zomer het liefst onder een dekentje ga zitten, gewoonweg omdat dat zo fijn is en me een extra gevoel van veiligheid en geborgenheid geeft?

…ik heel graag samen met vrienden afspreek, daar energie van krijg en tegelijkertijd genoeg tijd voor mezelf nodig heb om weer op te laden?

…ik het inmiddels veel beter herken als ik de jas van allerlei moetjes weer aantrek en dat gevoel van opgejaagdheid terugkomt, waardoor ik al snel bewuste keuzes kan maken of ik iets wel of niet doe, waardoor ik weer overzicht heb en rust voel?

…ik jou dat ook echt enorm gun?

…ik echt sta te popelen om met jou aan de slag te gaan, zodat je je weer jezelf voelt en je de vrouw kan zijn die je graag wil zijn en je weer voluit geniet van je leven?

Ben je er klaar voor om je weer jezelf te voelen en je eigen “Ik ben niet goed genoeg” blokkade te doorbreken?